Srpsko-albanski sukob

Srpsko-albanskim sukobom se naziva politički odnos Srba i Albanaca koji je, otvoreno ili latentno, trajao vekovima, više puta prerastajući i u oružani sukob. Ovaj sukob ima svoju dugu i složenu istoriju, koja se ne odnosi samo na teritoriju Kosova i Metohije, mada se na ovom podrčju često ispoljavao, već se u velikoj meri odvijao i na teritorijama Srbije, Crne Gore i Albanije.

Srbijanski političar Nebojša Čović opisuje ovaj sukob kao sukob "istorijskog prava Srba i etničkog prava Albanaca na Kosovu".^[1][2] Milorad Timotić, analitičar iz Centra za civilno-vojne odnose, smatra da su sledeći istorijski događaji predstavljali uvod u srpsko-albanski sukob: islamizacija većine albanskih plemena u 17. i 18. veku; Prvi srpski ustanak 1804. godine i Balkanski rat 1912. godine.^[3]

Srpska istoričarka Latinka Perović kao bitne momente srpsko-albanskog sukoba identifikuje: krvavo gušenje albanskih pobuna, neuspelu kolonizaciju u prvoj Jugoslaviji, svrstavanje Albanaca na stranu Italije u Drugom svetskom ratu, vojnu upravu posle Drugog svetskog rata, status nacionalne manjine Albanaca koji su bili brojniji od tri jugoslovenska naroda (Slovenaca, Crnogoraca i Makedonaca), status pokrajine i pokušaj integracije u jugoslovensku državu, ukidanje pokrajine i teror režima Slobodana Miloševića.^[4]

Srpsko-albanski sukob je danas gotovo u potpunosti potisnuo odnos srpsko-albanskog prijateljstva.

1. ↑ Pomirenje prava Srba i Albanaca
2. ↑ Čović: Srbija za istorijsko pomirenje Srba i Albanaca
3. ↑ Milorad Timotić, Srbi i Albanci. Objavljeno u Bezbednost Zapadnog Balkana, br. 5 / 2007^{[mrtav link]}
4. ↑ „Latinka Perović, Pomirenje Srba i Hrvata i Srba i Albanaca”. Arhivirano iz originala na datum 2010-01-03. Pristupljeno 2009-10-21.